Het voelt alsof een trein over je heen is gereden, moe, zo moe ben je, slapen wil je , slapen en wakker worden als alles over is.
Helemaal in de war, je zinkt weg in een zee van verdriet of wel vang je die reddingsboei die daar ergens te dobberen ligt, het is zwemmen of verdrinken...
Neen je bent absoluut niet alleen, je ziet mensen waarvan je het helemaal niet zou gedacht hebben.
De verleiding is groot om alles te laten zoals het is, je hebt de kracht niet meer om te vechten, je wilt geen twijfels meer, maar rust, gewoon je laten wegzakken, aan niets mee hoeven te denken, niets meer hoeven te voelen...
Tot plots iemand je naam roept, heel luid in de verte boven alle vertwijfeling uit, Je zwemt en zwemt tot je ze kan vangen " die reddingsboei" en iemand je naar bovenhaalt, je in zijn armen sluit en zegt "wat doe je nou, ik hou toch van jou"
God zij dank , je hebt het deze keer weer gehaald!!!!
rdb